وصیت نامه داریوش هخامنشی

اینک که من از دنیا می روم 25 کشور جزو امپراطوری ایران است .در تمام کشور ها پول ایران رواج دارد و ایرانیان در آن کشور ها دارای احترام هستند و مردم آن کشور ها نیز در ایران محترم شمرده می شوند .جانشین من خشایار باید همانند من در حفظ این کشور ها بکوشد و راه نگهداری این سرزمینها این است که در امور داخلی آنها مداخله نکند و مذهب و شعایر آنها را محترم بشمارد .

اکنون که من از این جهان می روم 12 کرور در یک زر در خزانه سلطنتی داری و این زر یکی از ارکان قدرت تو است زیرا قدرت پادشاه فقط به شمشیر نیست بلکه به ثروت نیز هست .البته به خاطر داشته باش که تو باید به این ذخیره بیفزایی نه اینکه از آن بکاهی .من نمی گویم که در مواقع ضروری از آن برداشت نکن زیرا قاعده زر در خزانه آن است که هنگام ضرورت از آن برداشت شود اما در اولین فرصت آنچه برداشتی به خزانه بازگردان .

مادرت آتوسا برب من حق دارد و پیوسته وسایل رضایت خاطرش را فراهم کن .

هرگز هرگز دوستان و ندیمان خود را به کارهای مهم مملکتی نگمار و برای آن ها همان مزیت دوست بودن با تو کافی است چون اگر دوستان و ندیمان خود را به کارهای مملکتی بگماری و آنها به مردم ظلم کنند و استفاده نامشروع نمایند نخواهی توانست آنها را به مجازات برسانی چون با تو دوست هستند  و تو ناچاری که رعایت دوستی را بنمایی .

کانالی که می خواستم بین شط نیل و دریای سرخ ایجاد کنم به اتمام نرسیده و تمام کردن آن از نظر بازرگانی و جنگی خیلی اهمیت دارد و تو باید آن کانال را به اتمام برسانی و عوارض عبور کشتی ها از آن نباید آنقدر سنگین باشد که ناخدایان ترجیح دهند که از آن عبور نکنند .

اکنون قشونی به مصر فرستادم  تا یانکه در قلمرو ایران نظم و امنیت برقرار سازد ولی فرصت نکردم قشونی به یونان بفرستم.تو با ارتشی نیرومند به یونان حمله کن و به آنان بفهمان که پادشاه ایران قادر است مرتکبین فجایع را تنبیه نماید .

توصیه دیگر من این است که هرگز دروغگو و متملق را به خود راه مده چون هردوی ان ها افت سلطنت هستند .هرگز عمال دیوان را بر مردم مسلط مکن و برای این که آنها اخذ مالیات بر مردم مسلط نشوند قانونی وضع کردم که تماس عمال با مردم کم شود اگر این قانون را حفظ کنی آنها تماس زیادی با مردم نخواهند داشت . افسران و سربازان را راضی نگه دار آگر با آنها بدرفتاری کنی آنها نمی توانند معامله متقابل کنند اما در میادین نبرد تلافی خواهند کرد ولو به قیمت کشته شدن خودشان باشد .

امر آموزش را ادامه بده و بگذار اتباع تو بتوانند بخوانند و بنویسند تا فهم و عقل آنان فزونی یابد .در این صورت با اطمینان بیشتر می توانی سلطنت نمایی .

همواره حامی کیش یزدان پرستی باش اما هیچ قومی را مجبور نکن پیرو کیش تو باشند و پیوسته به خاطر داشته باش هرکس باید آزاد باشد از هر کیشی که میل دارد پیروی نماید .

پس از مرگ بدنم را بشوی و آنگاه در کفن بپیچان و در تابوت سنگی قرار بده و در قبر بگذار اما قبرم را مسدود نکن تا هر زمان که بخواهی تابوت سنگی مرا ببینی و دریابی که پدرت زمانی پادشاهی مقتدر بوده و تو نیز زمانی چون من خواهی مرد .با دیدن تابوت من غرور و خودخواهی بر تو غلبه نخواهد کرد اما وقتی مرگ خود را نزدیک دیدی بگو که قبر مرا مسدود نمایند و و صیت کن تا پسرت نیز در مورد تو چنین نماید . زنهار زنهار هرگز هم مدعی و هم قاضی نشو و اگر نسبت به کسی ادعایی داری موافقت کن یک قاضی بیطرف آن را بررسیو حکم نماید ،زیرا مدعی اگر قاضی شود ظلم خواهد کرد .

هرگز از آباد کردن دست برندار زیرا قاعده این است که وقتی کشور آباد نمی شود به طرف ویرانی می رود . در آبد کردن حفر قنات و احداث جاده و شهرسازی را در درجه اول قرار بده و عفو و سخاوت را فراموش مکن و بدان که بعد از عدالت برجسته ترین صفت پادشاهی عفو است و سخاوت ولی عفو موقعی است که کسی نسبت به تو خطایی کرده باشد و و اگر به دیگری خطایی کرده باشد و تو آن را عفو کنی ظلم کرده ای .

بیش از این چیزی نمی گویم و این اظهارات را با حضور کسانی غیر از تو که اینجا هستند عنوان داشتم تا اینکه بدانند قبل از مرگ این توصیه ها را کردم و اینک بروید و مرا تنها بگذارید زیرا احساس می کنم مرگ نزدیک است